به دو نمونه از نمونه‌های متعددی كه متأسفانه در صدا و سیما بدون تكیه بر مفهوم و محتوای آیات، تدریس می‌شود، اشاره می‌كنم.
ما در درس دوم و پنجم كتاب سال دوم دین و زندگی آیه‌ای داریم:
ما خلقنا السماوات و الارض و ما بینهما الا بالحق و اجل مسمی و الذین كفروا عما انذروا معرضون:
نكاتی كه از این آیه دریافت می‌شود عبارتند از:
1ـ كل مخلوقات این جهان به حق آفریده شده‌اند
2ـ كل جهان دارای سرآمد معین و مشخص است
3ـ مخلوقات در عین هدفداری موقتی هستند (اجل مسمی)
4ـ اعراض كفّار از دو موضوع است: الف ـ هدفدار بودن كل هستی ب ـ اجل مسمی (سرآمد مشخص)
مدرس صدا و سیما گفتند جهان موقتی است را دیدی، بزن « اجل مسمی».
خوب سؤال این است كه اگر از مفهوم انتهای آیه‌ی شریفه سؤالی طرح شود همانطور كه تست انسانی 92 این گونه بوده است كه: «پیام كدام آیه حاكی از بی‌توجهی كافران در برابر هشدارهای الهی است» آن وقت آیا داوطلب می‌تواند با آن نكته جواب تست را بدهد؟
منظورم این است كه آیا منِ معلّم حق دارم به دانش‌آموزم بگویم كه اگر آیه‌ی شریفه (احقاف ـ3) در تست آمد، فقط بلد باش كه جهان سرآمد مشخص دارد و اجل مسمی؟
نمونه‌ی دیگر:
مطرح می‌شود كه اگر بگویند جهان به حق آفریده شده است بزن «خلق الله السماوات و الارض بالحق در ادامه آیه آمده است كه ان فی ذلك لَآیة للمؤمنین»
مدرس فقط تاكید می كند كه اگر گفتند جهان حق است این آیه را انتخاب كن حالا سؤال این است كه اگر بگویند در چه چیزی نشانه برای اهل ایمان وجوددارد،آن موقع چه؟ آیا داوطلب حتماً بلد است كه همین آیه (عنكبوت ـ 42) جواب است؟
چرا آیات را با بچه‌ها ناقص كار می‌كنیم مگر می‌شود با تكیه بر یك كلمه مفاهیم آیات را رساند؟
وحیده كاغذی