.
اثر1: موسیقی محلی سمنانی :
عطر سواد : آهنگساز و تنظیم : یمین غفاری ، خواننده ولی ا… شهاب ، شاعر : محمد حسن جواهری
.
.
اثر2: لالایی / موسیقی محلی مهدیشهر (سنگسر) :
: تنظیم آهنگ : استاد مجید درخشانی، تار و سه تار : استاد مجید درخشانی، ویلنسل : کریم قربانی، نی : شاهو عندلیبی، سنتور : رامین صفائی، لله : یدالله مصمم، آواز : حسین پوراسکندری، بازسرایی : حسین اقیان
.
.
اثر3: موسیقی محلی شهمیرزادی (گروه عجم) :
.
.
موسیقی استان سمنان با تأثیر پذیری از ملودیهای مازندرانی،خراسانی و اقوام مهاجر ترک، امروز عمدتاً به صورت اشکال موسیقی کلاسیک ایرانی و تا حدودی هم با اشکال موسیقی فولک ویژه اقوام مهاجر ترک زبان خودنمایی میکند. در حال حاضر، عمدهترین جریان موسیقی استان، موسیقی کلاسیک و معاصر ایرانی است و مراکز آموزش و تبلیغ محدود آن در شهر های بزرگ استان ایجاد شده است.
در گذشته،در شهر سمنان ،نوازندگان و یا گروه هایی تحت عنوان” لوطی باشی” حضور داشتند که به صورت حرفهای به فعالیتهای موسیقیایی میپرداختند، اغلب این گروهها با اجراهای ترکیبی خود ، اعم از موسیقی، نمایش، طنز ،شعبده بازی و…..عهده دار رونق بخشیدن به مجالس شادی بودند. یکی از قدیمیترین لوطیهای سمنان به نام ” اکبر” در زمان احمدشاه (اواخر قاجار) و پهلوی اول می زیسته.
فعالیتهای موسیقیایی لوطیباشیها تا حدود 15 سال بعد از انقلاب اسلامی ادامه داشته و بعد از آن تاریخ به تدریج کمرنگ شده و حضور اجتماعی خود را از دست داده است.
سازهای مورد استفاده لوطیها شامل:کمانچه، سرنا، نی، ضرب، دایره، نقاره مضرب زورخانه بوده است.
در کنار آثار موسیقیایی گروه های ذکر شده، ترانه های مردمی و عامیانه نیز به طور گسترده و فراگیر مورد استفاده بوده، که دارای مضامینی چون نقد، طنز یا هجوند و از سوی خوانندگان مورد توجه بوده است. اشعار این ترانه ها به زبان سمنانی بوده و در مجالس شادمانی، عروسی یا موقعیتهای کاری مشخص مانند کوبیدن خوشههای گندم و یا یک موقعیت زمانی خاص، مورد استفاده قرار می گرفته؛ ترانه هایی همچون”عمه گرگا”، “خرمن گولو”، ” آپوسته” جزء این دسته از موسیقی مرسوم در شهر سمنان میباشد.
.
موسيقى محلى بيشتر در بين جوامعى رايج است كه هنوز از بافت سنتى خود خارج نشدهاند و به همان منوال گذشته و سنتى به زندگى خود ادامه مىدهند.
امروز جوامع شهرى و تاحدود زيادى جوامع روستايى از سبك زندگى سنتى خود خارج شدهاند و تنها گروهى كه توانستهاند خوى و خصلت و سبك زندگى سنتى خود را حفظ نمايد، عشاير مىباشند. در بين عشاير موسيقى محلى رايج است و جزئى از زندگى آنها محسوب مىگردد.
در شهرستان گرمسار ايل اليكايى از ايلات كوچرو مىباشد. در اين ايل موسيقى آميزهاى از ساز و دهل است.
صداى ساز يا سورنا بلند است و مناسب استفاده در فضاهاى باز مىباشد.
ساز همواره با دهل يا دانبورك در مراسم شادى نواخته مىشود. بيشترين مورد كاربرد آن مراسم عروسى است. به كسى كه ساز مىنوازد سازچى و به دُهل زن دانبورك چى مىگويند.
يكى ديگر از آلات موسيقى در بين اين عشاير نى مىباشد كه يار اوقات تنهايى چوپانان عشاير است. در شب نشينىها به خصوص وقتى كه آوازخوانى هم باشد از نى استفاده مىكنند.
گاهى در عزادارىهاى عمومى به خصوص در روزهاى تاسوعا و عاشورا همراه با نوحه خوانى نى نيز با حالت محذون نواخته مىشود.
.
برای اطلاعات بیشتر، کتابی معرفی میگردد: “موسیقی استان سمنان” که به همت نعمت الله قنبری نیکدل و توسط چاپ سپهر منتشر گردیده به شناسایی پیشینیه تاریخی و فرهنگ و تمدن استان پهناور سمنان از جمله معرفی برخی از نوازندگان و خوانندگان منطقه تویه دروار ( خلیل الله میرنژاد – کربلائی علی محمد حاجیان – غلامرضا درواری و مرحوم علی اکبر منوچهری – اکبر گودار) پرداخته است . در فهرست منابع این کتاب به پژوهش ” احمد امیرفخریان ۱۳۷۷ ، موسیقی محلی دامغان – میراث فرهنگی استان سمنان ” نیز اشاره شده است .
در ادامه مولف می افزاید ” طی دهه اخیر ، علی رغم برخی پژوهش های صورت گرفته درباره موسیقی بومی استان سمنان ، این استان به عنوان ناحیه ای فاقد موسیقی یا دارای موسیقی فاقد استقلال شخصی قلمداد میشد . دیگر اینکه موسیقی بومی استان سمنان غالبا به عنوان موسیقی تاثیر یافته از فرهنگ ها ی همجوار خصوصا در نواحی شمال ، شمال شرقی ، شرق و جنوب مطرح بوده و از این جهت ویزگی های موسیقیایی آن چندان حائز اهمیت تلقی نشده است ”