دسته‌بندی نشده

همه خاک ایران سرای من است: موسیقی استان سمنان: 3 اثر

.

اثر1: موسیقی محلی سمنانی :

عطر سواد : آهنگساز و تنظیم : یمین غفاری ، خواننده ولی ا… شهاب ، شاعر : محمد حسن جواهری

.

.

اثر2: لالاییموسیقی محلی مهدیشهر (سنگسر) :

: تنظیم آهنگ : استاد مجید درخشانی، تار و سه تار : استاد مجید درخشانی، ویلنسل : کریم قربانی، نی : شاهو عندلیبی، سنتور : رامین صفائی، لله : یدالله مصمم، آواز : حسین پوراسکندری، بازسرایی : حسین اقیان

.

.

اثر3: موسیقی محلی شهمیرزادی (گروه عجم)  :

.

.

موسیقی استان سمنان با تأثیر پذیری از ملودی‌های مازندرانی،خراسانی و اقوام مهاجر ترک، امروز عمدتاً به صورت اشکال موسیقی کلاسیک ایرانی و تا حدودی هم با اشکال موسیقی فولک ویژه اقوام مهاجر ترک زبان خودنمایی می‌کند. در حال حاضر، عمده‌ترین جریان موسیقی استان، موسیقی کلاسیک و معاصر ایرانی است و مراکز آموزش و تبلیغ محدود آن در شهر های بزرگ استان ایجاد شده است.

در گذشته،در شهر سمنان ،نوازندگان و یا گروه هایی تحت عنوان” لوطی باشی” حضور داشتند که به صورت حرفه‌ای به فعالیت‌های موسیقیایی می‌پرداختند، اغلب این گروه‌ها با اجراهای ترکیبی خود ، اعم از موسیقی، نمایش، طنز ،شعبده بازی و…..عهده دار رونق بخشیدن به مجالس شادی بودند. یکی از قدیمی‌ترین لوطی‌های سمنان به نام ” اکبر” در زمان احمدشاه (اواخر قاجار) و پهلوی اول می زیسته.

 

فعالیت‌های موسیقیایی لوطی‌باشی‌ها تا حدود 15 سال بعد از انقلاب اسلامی ادامه داشته و بعد از آن تاریخ به تدریج کمرنگ شده و حضور اجتماعی خود را از دست داده است.

سازهای مورد استفاده لوطی‌ها شامل:کمانچه، سرنا، نی، ضرب، دایره، نقاره مضرب زورخانه بوده است.

در کنار آثار موسیقیایی گروه های ذکر شده، ترانه های مردمی و عامیانه نیز به طور گسترده و فراگیر مورد استفاده بوده، که دارای مضامینی چون نقد، طنز یا هجوند و از سوی خوانندگان مورد توجه بوده است. اشعار این ترانه ها به زبان سمنانی بوده و در مجالس شادمانی، عروسی یا موقعیت‌های کاری مشخص مانند کوبیدن خوشه‌های گندم و یا یک موقعیت زمانی خاص، مورد استفاده قرار می گرفته؛ ترانه هایی همچون”عمه گرگا”، “خرمن گولو”، ” آپوسته” جزء این دسته از موسیقی مرسوم در شهر سمنان می‌باشد.

.

موسيقى محلى بيشتر در بين جوامعى رايج است كه هنوز از بافت سنتى خود خارج نشده‏اند و به همان منوال گذشته و سنتى به زندگى خود ادامه مى‏دهند.
امروز جوامع شهرى و تاحدود زيادى جوامع روستايى از سبك زندگى سنتى خود خارج شده‏اند و تنها گروهى كه توانسته‏اند خوى و خصلت و سبك زندگى سنتى خود را حفظ نمايد، عشاير مى‏باشند. در بين عشاير موسيقى محلى رايج است و جزئى از زندگى آنها محسوب مى‏گردد.
در شهرستان گرمسار ايل اليكايى از ايلات كوچرو مى‏باشد. در اين ايل موسيقى آميزه‏اى از ساز و دهل است.
صداى ساز يا سورنا بلند است و مناسب استفاده در فضاهاى باز مى‏باشد.
ساز همواره با دهل يا دانبورك در مراسم شادى نواخته مى‏شود. بيشترين مورد كاربرد آن مراسم عروسى است. به كسى كه ساز مى‏نوازد سازچى و به دُهل زن دانبورك چى مى‏گويند.
يكى ديگر از آلات موسيقى در بين اين عشاير نى مى‏باشد كه يار اوقات تنهايى چوپانان عشاير است. در شب نشينى‏ها به خصوص وقتى كه آوازخوانى هم باشد از نى استفاده مى‏كنند.
گاهى در عزادارى‏هاى عمومى به خصوص در روزهاى تاسوعا و عاشورا همراه با نوحه خوانى نى نيز با حالت محذون نواخته مى‏شود.

.

برای اطلاعات بیشتر، کتابی معرفی می‌گردد: “موسیقی استان سمنان” که به همت نعمت الله قنبری نیکدل و توسط چاپ سپهر منتشر گردیده به شناسایی پیشینیه تاریخی و فرهنگ و تمدن استان پهناور سمنان از جمله معرفی برخی از نوازندگان و خوانندگان منطقه تویه دروار ( خلیل الله میرنژاد – کربلائی علی محمد حاجیان – غلامرضا درواری و مرحوم علی اکبر منوچهری – اکبر گودار) پرداخته است . در فهرست منابع این کتاب به پژوهش ” احمد امیرفخریان ۱۳۷۷ ، موسیقی محلی دامغان – میراث فرهنگی استان سمنان ” نیز اشاره شده است .
در ادامه مولف می افزاید ” طی دهه اخیر ، علی رغم برخی پژوهش های صورت گرفته درباره موسیقی بومی استان سمنان ، این استان به عنوان ناحیه ای فاقد موسیقی یا دارای موسیقی فاقد استقلال شخصی قلمداد میشد . دیگر اینکه موسیقی بومی استان سمنان غالبا به عنوان موسیقی تاثیر یافته از فرهنگ ها ی همجوار خصوصا در نواحی شمال ، شمال شرقی ، شرق و جنوب مطرح بوده و از این جهت ویزگی های موسیقیایی آن چندان حائز اهمیت تلقی نشده است ”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *