همه خاک ایران سرای من است:موسیقی مازندران:3 اثر

موسیقی مازندران:

در مازندران هم مانند اکثر نقاط ايران، موسيقي با زندگي مردم همراه و در‌آمیخته است. در شاليزارها، جنگل ها، دريا، در آداب شادي و عزا و در همراهي با مراسم مذهبي، موسيقي مازندران نقش چشمگيري دارد. اما توجه به طبیعت، پرندگان، درختان، باد، نسیم و… در موسیقی این مرز‌وبوم برجسته‌تر از سایر نقاط ایران است و تصاویر و تخیل اشعار متن موسیقی‌ها. اغلب این‌جهانی و ماتریالیستی است. این ویژگی‌ می‌تواند نتیجه‌ی طبیعی طبیعتی باشد که مردم این سرزمین پهلوان‌پرور را در خود پرورده‌است و هم‌چنین می‌تواند دلیلی باشد بر نزدیکی ذهن و زبان شاعران این سامان با شاعران اروپایی و ریشه گرفتن شعر نو در مازندران .

دانلود اثر 3 : های برو های نشو، ترانه‌ی قدیمی و زیبای کتولی ( بهشهری)

دانلود اثر 2: اگه دل بناله

آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند

مقام خواني از شرق تا غرب

متداول‌ترين مقامهاي موسيقي بومي مازندران عبارتند از:

اميری: معروف‌ترين مقام بين مردم مازندران است. اين آواز زيبا و دل انگيز به تنهايي مي تواند بيان کننده خصايص و ارزشهاي موسيقي مازندران باشد. آواز اميري بيشتر در جنوب و مناطق کوهستانی مازندران متداول است و شعرهاي زيبا و تصويرگر امير پازواری، شاعر بلند پايه مازندراني، زينت بخش آواز اميري است. مقام اميري در دو نوع اميري بلند و اميري کوتاه اجرا مي شود و به همت شادروان استاد ابوالحسن صبا، مقام اميري مازندران ثبت شده و در کنار ساير گوشه هاي آواز دشتي در رديف استاد صبا قرار گرفته است.

کتولي : از مقامهاي معروف مازندران است که بيشتر در قسمتهاي شمال مازندران متداول است. آوازهاي کتولي در نوع خود زيبايي ويژه اي دارد. مقام کتولي، حاوي مضامين عاشقانه، قومي، اعتقادي و توصيفي است. علاوه بر اميري و کتولي، مقامهاي ولک سري، توري (طبري) و طالبک (طالبا) را مي توان نام برد.

نوروزخواني: از موسيقي هاي متداول در مازندران و با متر (ریتم و سرعت) معين است. نوروزخوانان اشخاصي هستند که پيش از آمدن بهار، رسيدن نوروز و سال نو را با شعر و آهنگ به مردم بشارت مي دهند. نوروزخوانان، بديهه سراياني هستند که از مدتها پيش از بهار به پيشواز بهار مي روند و بدون همراهي ساز و صرفا به کمک آواز، نسيم بهاري را با دل و جان مردم آشنا مي کنند. مردم هم به همراهي نوروزخوانان به آوازخواني مي پردازند و به اين ترتيب استقبال از بهار عمومي مي شود.

تعزيه: ريشه هاي محکم اعتقادي و علاقه به آل علي (ع) موجب شده است تعزيه در اين سامان رشد يابد و آهنگهاي تعزيه در بخشهاي ريتميک رشد چشمگيري بيابد. در عين حال، شيوه هاي آوازخواني در تعزيه باعث شده است مقامهاي موسيقي مازندران تحول يابد و در شکلهاي متنوع عرضه شود و از اين راه ، فرمهاي تازه در شکلهاي موسيقي مازندران پديد آيد.

سازهاي مازندران
متداول ترين سازهاي مازندران عبارتند از:
laleva‌ل‌له‌وا يا ني که ساز چوپاني مازندران به حساب مي آيد و در ميان دامداران و ساکنان کوهستان هاي مازندران معمول است.
دوتار: رنگ و حالت بياني دوتار مازندران از خصايص عمومي موسيقي اين سامان تبعيت مي کند و با حالات اجرايي دوتار ترکمني و خراساني تفاوتي آشکار دارد.
کمانچه: اين ساز از سازهاي معمول در ميان مردم مازندران است. کمانچه رايج در مازندران مانند کمانچه لري سه سيم دارد، ولي در سالهاي اخير از کمانچه هاي چهارسيمي نيز استفاده مي شود.
نقاره (ناقاره) : عبارت است از طبل هاي کوچک با بدنه اي سفالي که پوستي روي دهانه کوزه سفالي کشيده شده و با طناب هايي در اطراف محکم مي شود. نقاره را معمولا با دو قطعه چرمي به صدا درمي آورند. نقاره در اجراي حرکات و رقص هاي جمعي و به عنوان ساز خبرده، در همراهي سرنا استفاده مي شود.
سرنا: سرنا در بين مردم مازندران به عنوان سازي روستايي و پرصدا در اعلام خبرها و انتقال وضعيت ها استفاده مي شود. مردم مازندران سرنا را هم به تنهايي و هم در همراهي با نقاره به کار مي برند. سرنا و نقاره علاوه بر جنبه هاي خبري در همراهي با رقصهاي بومي نيز استفاده مي شوند. علاوه بر سازهايي که نام برديم، در بين مردم مازندران استفاده سه تار، تار و تنبک نيز متداول است.