همه خاک ایران سرای من است:موسیقی آذری:۳اثر

موسیقی آذربایجانی

موسیقی آذربایجانی از دو نوع یا شاخهٔ اصلی تشکیل شدهاست.موسیقی موغام (مقامی) و موسیقی مردمی. تعداد بسیاری از موسیقی‌دانان آذربایجانی با آشنایی به هردو نوع از این موسیقی‌ها توانسته‌اند آثاری هنری بزرگی در قالب اپرا‌ها، موسیقی سمفونیک و موسیقی برای باله خلق نمایند.
موسیقی مردمی
این نوع موسیقی شامل موسیقی «عاشیقی»، «بزمی» و «ایلی» است.
عاشیق‌ها در وصف آذربایجان و دلاوری‌های بزرگان آن، در مراسم جشن و عزاداری، سروده‌های زیبایی را به‌همراه موسیقی آذربایجانی می‌خوانند و مورد توجه مردم قرار می‌گیرند.موسیقی بزمی طرب‌انگیز و موسیقی ایلی ، محلی (فولکلوریک) می‌باشد.
موسیقی موغام:(مقام)
بسیار نزدیک به موسیقی دیگر ملل خاور میانه و مقام‌های مشترکی با موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی عربی دارد. اگرچه موسیقی موغام آذربایجان به دستگاه‌های موسیقی دستگاهی (مقامی) ایرانی نزدیک است و در بعضی مواقع حتی یکی هم هستند، ولی طرز اجرای این دو موسیقی ملی در انسان احساس بسیار متفاوتی ایجاد می‌کند. موسیقی آذربایجانی مملو از حس قهرمانی و جسارت است و اجتماعی می‌نماید. درست است که موسیقی آذربایجان نیز دارای مقام‌های حزین و غمگین و عارفانه است، ولی به‌هنگام شنیدن آن، امید و تحرک در آن احساس می‌شود. در این موسیقی حرکت و دینامیسم بالایی وجود دارد.

دانلود اثر3: آخشاملار: نمونه‌ای از موسیقی مردمی این دیار:

دانلود اثر2: رشید بهبودف

دانلود اثر 1 : ریحان – کنسرت تهران رشید بهبودف

آهنگساز: فکرت امیرف، ترانه: طلعت ایوبف

فکرت امیروف ( ۱۹۲۲، گنجه – ۱۹۸۴، باکو ) آهنگساز آذربایجانی بود. وی پس از تحصیل موسیقی در گنجه به باکو رفت و در سال ۱۹۳۹ در آنجا به کنسرواتوار دولتی آذربایجان به سرپرستی پروفسور ب. ی. زیدمان وارد شد. امیروف در سال ۱۹۴۷ سمفونی نظامی و در سال ۱۹۴۸ سمفونی‌های مقام شور و کرد افشاری را نوشت که از مشهورترین آثار وی به شمار می‌روند. از وی آثار بسیاری در موسیقی آذربایجانی به جای مانده است.

رشید بهبودوف در سال ۱۹۱۵ در شهر تفلیس و از آذربایجانی‌های گرجستان چشم به جهان گشود. عمده شهرت وی به خاطر اجرای نقش عسگر در نمایش موزیکال آرشین مال آلان بود و ه جهت اجرای اپراهای مشهور، شهرت جهانی یافته‌است.

استعداد نادر رشید بطور یک‌شبه آشکار نشد، هر چند به محض اینکه او کشف شد شهرت او چون آتش سرکشی پخش شد. رشید بطور خستگی‌ناپذیری به سفر می‌رفت و در سراسر دنیا کنسرت‌هایی را یکی پس از دیگری اجرا می‌کرد، در زمانی که مردم شوروی در جو خفقانی موسوم به پرده آهنین زندگی می‌کردند.

وی به کشورهای زیادی سفر کرد و در هر کشور حداقل ترانه‌ای به زبان آن کشور خواند بطوری که در مجموعه آثار او حدود ۵۰ ترانه به زبان‌های غیر ترکی آذربایجانی است. از جمله زبان‌های که بهبودف به آن‌ها خواند ترکی آذری، روسی، ارمنی، ترکی، فارسی، آلمانی، ایتالیایی، فرانسه، اردو و بنگالی را می‌توان یاد کرد.

در ایران او با نوازنده پیانو، چنگیز صادق‌اف و نوازنده تار، احسان داداشف برنامه اجرا کرد. این دو هنرمند در ایران بسیار محبوب بودند و کنسرت دوهفته‌ای آنها در ایران دو ماه طول کشید.

این هنرمند با آواز تِنور و تغزلی در سال‌های ۴۴-۱۹۳۸ در ارکستر فیلارمونیک ایروان در ارمنستان به عنوان تکخوان در اپرا تئاتر دولتی ارمنستان هنرنمایی نموده‌است. در سال ۵۶-۱۹۴۶ در ارکستر فیلارمونیک دولتی آذربایجان و در سال‌های ۶۰-۱۹۵۳ در اپرا باله دولتی بنام آخوندوف فعالیت داشته‌است. در سال ۱۹۶۶ تشکیل دهنده و رهبر ارکستر آذربایجان بود و در اجرای ترانه‌ها و موسیقی مردمی آذربایجان و در اجرای نقش‌های متنوع در هنر تئاتر با آوازخوانی ایفای نقش نموده‌است. در اجرای ترانه‌های آذربایجان کمال مهارت و استادی را دارا بوده و بیش از ۶۰ سال از عمر خود رادر اجرای ترانه‌های اکثر ملل سپری کرده‌است.

عنوان هنرمند مردمی اتحاد جماهیر شوروی بزرگترین افتخاری بود که می‌توانست به یک هنرمند در شوروی داده شود. اما دولت شوروی ابتدا این جایزه از وی دریغ داشت. آنها پذیرفتند که رشید خواننده بزرگی است اما گفتند که وی تنها خواننده پاپ است نه اپرا. اما رشید تنها خواننده پاپ نبود و نقشهای بسیار پیچیده‌ای در اپرا اجرا می‌نمود. همان‌گونه که در نقش بالاش در اپرای سویل نشان داد و سرانجام به خاطر این کار جایزه یادشه را گرفت که برای هنرمندان آذربایجانی یک اتفاق غیرعادی بود چون عموماً این لقب نصیب هنرمندان روسی می‌شد. بسیاری نیز معتقد بودند که او ترانه‌های روسی را به مراتب بهتر از خوانندگان روس اجرا می‌کند.